जीवन एउटा यात्रा हो, जसमा हामी विभिन्न मोडहरू पार गर्दै अगाडि बढ्छौं। यस यात्रामा हामी थुप्रै मानिसहरूसँग परिचित हुन्छौं, केहीसँग आत्मीय सम्बन्ध बाँधिन्छ, त केही क्षणिक भेटमा मात्र सीमित रहन्छन्। साथीहरू जीवनका अनमोल उपहार हुन्, जसले हाम्रो यात्रालाई सहज, रमाइलो, र अर्थपूर्ण बनाउँछन्। तर, समयको प्रवाहसँगै कतिपय साथीहरू टाढिन्छन्, केही परिस्थितिले अलग गराउँछन्, त केही स्वभाविक रूपमा बिछोडिन्छन्।
साथीहरूसँगको सम्बन्धको गहिराइ
साथीहरू हाम्रो बाल्यकालदेखि नै जीवनमा महत्त्वपूर्णभूमिका खेल्छन् । बाल्यकालका निर्दोष मित्रता, विद्यालयका चञ्चल क्षणहरू, कलेजका अविस्मरणीय पलहरू—यी सबै साथीहरूसँग जोडिएका यादहरू हुन् । साथीहरू केवल रमाइलो गर्ने पात्र मात्र होइनन्, तिनीहरू हाम्रा प्रेरणाका स्रोत, सहयात्री, र कहिलेकाहीं मार्गदर्शक पनि हुन्छन् ।
तर, समयसँगै जिन्दगीको बाटो फेरिँदै जान्छ । प्राथमिक विद्यालयका साथीहरू बिर्सिँदै जान्छन्, कलेजपछि केही साथीहरू विदेश लाग्छन्, त केही परिवार र जिम्मेवारीमा व्यस्त हुन्छन् । यसरी, जिन्दगीको यात्रामा आउने धेरै साथीहरू कुनै न कुनै कारणले टाढिन पुग्छन् ।
जीवनको परिवर्तनशीलता र साथीहरूको आगमन-बिदाइ
जीवन स्थिर हुँदैन। परिस्थिति, समय, र परिवेश परिवर्तन भइरहन्छ, जसले साथीहरूसँगको सम्बन्धलाई पनि प्रभावित पार्छ। जब हामी साना थियौं, हाम्रो साथी सँगै खेल्ने, रमाउने, अनि पढ्ने मानिसहरू हुन्थे। किशोरावस्थामा साथीहरूसँगको सम्बन्ध अझ गहिरो बन्थ्यो, किनभने त्यतिबेला हामी भावनात्मक रूपमा एकअर्कासँग निकट हुन्थ्यौं ।
युवा अवस्था आउँदा, करिअर, अध्ययन, र व्यक्तिगत
लक्ष्यहरू प्राथमिकतामा पर्छन् । कति साथीहरू कामको सिलसिलामा बाहिर जान्छन्, त केही विवाहपश्चात् नयाँ जीवनको यात्रामा लाग्छन् । यस्ता परिवर्तनहरूले मित्रतालाई टाढा पार्न सक्छ, तर सत्य यो हो कि समयमै सबैथोक परिवर्तन हुने हो ।
केही मित्रता जीवनभर टिक्छन्
यद्यपि कतिपय साथीहरू टाढिन्छन्, केही मित्रता भने जीवनभर कायम रहन्छन् । साँचो मित्रता समय र दूरीले छुट्याउन सक्दैन । कुनै कुनै साथीहरूसँग समय बिताउने मौका पाइएन भने पनि तिनीहरूसँगको सम्बन्ध उस्तै आत्मीय रहन्छ। वर्षौंपछि भेट्दा पनि पुरानै आत्मीयता जागृत हुन्छ ।
असली मित्रता विश्वास, इमानदारी, र आपसी समझदारीमा टिक्छ । केही साथीहरू हाम्रो जीवनमा कहिल्यै छुट्दैनन्, किनभने तिनीहरू केवल कुनै परिस्थितिका लागि साथ दिएका हुँदैनन्, बरु हाम्रो अस्तित्वकै अभिन्न अंश भएका हुन्छन्।
साथी छुट्नुको पीडा र स्वीकृति
जीवनमा केही साथीहरू गुमाउनुको पीडा पनि स्वाभाविक हुन्छ। खास गरी जब कुनै साथी नचाहँदा नचाहँदै टाढिन्छन्, वा परिस्थितिले बिछोड गराउँछ, त्यो स्वीकार गर्न कठिन हुन्छ। तर, जीवनको सत्य यही हो—कसैलाई रोक्न सकिन्न, कसैलाई बाध्य पार्न सकिन्न।
हामीले यो बुझ्नुपर्छ कि मानिसहरू समयअनुसार परिवर्तन हुन्छन्। कहिलेकाहीं, हामीले पनि सम्बन्धलाई जोगाउन सक्दैनौं, किनभने दुवैजनाको मार्ग फरक भइसकेको हुन्छ। साथी छुट्नु भनेको जीवनको अन्त्य होइन, बरु नयाँ सुरुवात हो ।
नयाँ साथीहरू, नयाँ अनुभवहरू
हाम्रो जिन्दगीमा पुराना साथीहरू छुट्दै गए पनि नयाँ साथीहरू भेटिन्छन् । विद्यालय छोडेपछि कलेजका साथीहरू, कलेजपछि अफिसका सहकर्मीहरू, अनि जीवनका विभिन्न मोडमा नयाँ चिनाजानीहरू भइरहन्छन् । हरेक नयाँ मित्रताले केही न केही सिकाउँछ, हाम्रो व्यक्तित्वलाई समृद्ध बनाउँछ ।
नयाँ साथीहरू बनाउने इच्छाशक्ति हुनुपर्छ, किनभने मित्रता हाम्रो मानसिक स्वास्थ्यका लागि पनि आवश्यक हुन्छ। जीवनमा कहिल्यै पनि आफैलाई एक्लो महसुस गर्नुहुँदैन, किनभने संसार ठूलो छ, र यहाँ असंख्य मन मिल्ने साथीहरू भेटिन्छन् ।
मित्रता जीवनको अभिन्न हिस्सा
जीवनको यात्रामा थुप्रै साथीहरूसँग भेटघाट हुन्छ, कोही सधैंका लागि रहन्छन्, त कोही समयसँगै टाढिन्छन् । यो नै जीवनको यथार्थ हो । हामीले सम्झनु पर्ने कुरा के हो भने, हरेक साथीले हाम्रो जीवनमा कुनै न कुनै रूपमा प्रभाव पार्छन् कसैले हँसाउँछन्, कसैले सिकाउँछन्, त कसैले हामीलाई अझ परिपक्व बनाउँछन् ।
साँचो मित्रता भनेको समय र परिस्थितिको अधीनमा नपर्ने सम्बन्ध हो । जीवनभर टिक्ने मित्रतालाई संजोएर राख्ने प्रयास गर्नु पर्छ, अनि जो टाढिएका छन्, तिनीहरूलाई सम्झेर खुसी रहनुपर्छ । किनकि अन्ततः, जिन्दगी भनेको सम्झनाहरूको संगालो हो, र ती सम्झनाहरू साथीहरूसँगको यात्राले नै बनाउँछन् ।
लेखक :- अर्थ सवाल साप्ताहिकका सम्पादक तथा नेपाल पत्रकार महासंघ काठमाडौं शाखाका सचिव हुनुहुन्छ ।